Je vader was allang een statenloze
in ’t blijde uur, toen jij het leven zag
‘k Zie hem nog voor jouw wieg staan met zijn broze
gestalte, en ik zie de rode vlag.

Waarmee hij ver daarvoor vertrok naar Spanje
Hij was zachtmoedig, doch hij koos voor het front
der strijders tegen ’t moordend allemanje
Verslagen kwam hij terug, dubbel verwond …

Vermomd in jas en een dwaas herenpetje
Wie hielp een statenloze in die tijd?
Er kwam een nieuw vies woord, een smerig wetje:
’t BEVRIENDE staatshoofd en NEUTRALITEIT.

Dat woord sloeg klauwen uit: Vermeende vrinden
sloten dat vunze non-agressiepact
De laffe moordenaars zouden hem vinden
In ’41 is hij opgepakt.

En naar dat oord gebracht, waar geen verweer is,
Zijn magere hand gebald in macht’loosheid
Misschien wel door dezelfde louche smeris,
Die bleke burger vol gehoorzaamheid.

Je vader was geen vechter, geen gespierde,
Tegen het fascisme stelde hij zich te weer
Toen jij in ’45 vrijheid vierde,
Met al je vriendjes, was hij er niet meer

Gedicht over Spanjestrijder Gerard du Bruin Amsterdam 1912 – Neuengamme 1942

Bron: Joods Monument