KRIJN BREUR

(Ter nagedachtenis van den A.J.C.-er die in Spanje streed, in Nederland door de Duitsers gefusilleerd)

Ik zie hem staan, de lach der jonge vreugde

heeft heel zijn wezen en zijn jeugd getooid –

rondom het bos, het stralend licht verheugde,

nog na het lied der kindren stil vermooid

En bij dit beeld gaat thans het goed verleden

met heel zijn schoon beloven voor mij op –

nu door het stom barbarendom vertreden –

maar in ons hart klinkt nog de sterke klop.

Dit was geen zaad dat op onvruchtbre gronden

verwaaien kon, verdorven door de storm –

maar duizendvoudig in de vrucht hervonden

geeft deze tijd het schone denkbeeld vorm.

Ik zie hem gaan, met als al die teedre dingen

van ’t licht verleën, in reien opgegaan,

de liedren onzer jeugd weer op doen zingen,

zo tegen ’t bos, waar berk en beuken staan.

Hij heeft de dag met zoveel vreugd gedragen, 

als was hij nooit door ’t vreeslijk leed omvat

die ’t heersend onrecht in het licht wou dagen

en waarheid liefst als enig wapen had.

En nog zo jong, zo heerlijk jong van leven

en zulk een grootse taak reeds toegedaan,

die vóór hem zoveel sterken is begeven –

en met hoe weinig makkers bleeft hij staan?

Nu zijn die beide heldre ogen

en al de vreugde, heel die schat

nu is dit hart, dat zo bewogen

gestreden heeft en liefgehad,

nu is dit jong en krachtig weten

dat in de strijd is opgegaan,

genadeloos in al het leed en

al de haat teniet gedaan.

Hij droeg de dag die diep verachtte

al wat hier brak met eer en trouw –

daar is geen lichter licht dat lachte,

zoals zijn oog en hartsgebouw.

En zonder blinddoek is hij neergeschoten

en niemand weet waar hij nu ligt.

Maar in ons hart is al dit licht vervloten

en wacht de Smart haar streng gericht.

Jan Willem Jacobs

Jan Willem Jacobs

Strijd om Vrijheid, Amsterdam 1945.